در قلب اشترانکوه، عروس زاگرس، گوهری نیلگون نهفته که دریاچه کوچک گهر نام دارد. این نگینِ طبیعت، با آب زلال و cristalino و طبیعت بکر و دستنخورده، هر ساله پذیرای انبوهی از طبیعتگردان و کوهنوردان است. اما در سایه این زیبایی، خطری بزرگ دریاچه کوچک گهر را تهدید میکند. اشتباهات و سهلانگاریهای پیاپی انسان، زخمهایی عمیق بر پیکره این گهر ارزشمند زده است. حکایتی غمانگیز: زبالهها: سیل عظیمی از زباله که توسط گردشگران بیمسئولیت رها شده، چهره[…]

در قلب اشترانکوه، عروس زاگرس، گوهری نیلگون نهفته که دریاچه کوچک گهر نام دارد. این نگینِ طبیعت، با آب زلال و cristalino و طبیعت بکر و دستنخورده، هر ساله پذیرای انبوهی از طبیعتگردان و کوهنوردان است.
اما در سایه این زیبایی، خطری بزرگ دریاچه کوچک گهر را تهدید میکند. اشتباهات و سهلانگاریهای پیاپی انسان، زخمهایی عمیق بر پیکره این گهر ارزشمند زده است.
حکایتی غمانگیز:
زبالهها: سیل عظیمی از زباله که توسط گردشگران بیمسئولیت رها شده، چهره دریاچه را زشت کرده و حیات موجودات زنده در آن را به خطر انداخته است.
آلودگی: فاضلاب روستاهای اطراف و سموم کشاورزی، راهی به دریاچه پیدا کرده و سلامت آب آن را به مخاطره انداخته است.
ساخت و سازهای غیرمجاز: ویلاها و اقامتگاههای غیرقانونی در حاشیه دریاچه احداث شده که علاوه بر تخریب منظره طبیعی، به تالابهای اطراف نیز آسیب رسانده است.
راه نجات:
مسئولان باید بیدار شوند:
جلوی ورود گردشگران بیمسئولیت به دریاچه را گرفته و
با متخلفان به شدت برخورد کنند.
فرهنگسازی:
آموزش و آگاهسازی گردشگران و اهالی منطقه در مورد حفظ محیط زیست،
کلید نجات دریاچه کوچک گهر است.
همیاری همگانی:
داوطلبان و دوستداران طبیعت میتوانند با پاکسازی زبالهها و کمک به احیای تالابهای اطراف،
نقشی حیاتی در نجات این گهر ارزشمند ایفا کنند.
سرنوشت دریاچه کوچک گهر به دست ماست. اگر در حفظ و نگهداری آن کوشا باشیم، این نگین زخمی میتواند همچنان در قلب اشترانکوه بدرخشد و نسلهای آینده را از زیبایی خیرهکننده خود مسحور کند.
اما اگر بیتفاوت باشیم، شاهد نابودی تدریجی این گنجینه طبیعی خواهیم بود.